Sofía Toro por terra, mar e aire

18 Mar Sofía Toro por terra, mar e aire

A coruñesa viaxa por Europa en furgoneta co barco ao lombo – Se hai que cruzar o charco, ela vai en avión e a nave tarda dous meses en chegar nun colector

Os focos iluminan a Sofía Toro cando está no mar, cun ouro olímpico colgado do seu pescozoque fai que poucas poidan facerlle sombra. Pero cando a coruñesa se baixa do barco, segue habendo historias que contar. Tan interesante é o resultado como o proceso que lle leva ata el. Neste caso, as viaxes cara aos lugares nos que compite. A vela é un deporte cuxa idiosincracia provoca que cada un deles convértase nunha aventura. Cando a competición é en Europa , desprázase por terra, nunha furgoneta co barco ao lombo subido a un remolque. “Cheguei a ir así ata Dinamarca“, revela. Se hai que cruzar o charco, a misión complícase. Por unha banda, a regatista vai en avión , aínda que non é tan fácil como parece porque con ela leva material que necesita unha embalaxe e unha facturación especiais. Por outro, dous meses antes da cita a embarcación parte vía mar cara ao destino a bordo dun colector. Unha arte no que se se entregasen medallas, España tamén levaría o ouro.

“É un show. Entre todos pagamos un colector e metemos todos os barcos que podemos. Os españois temos a marca de meter barcos nun colector. Hai federacións que levan o colector case baleiro e nós enchémolo ata arriba”, chancea a coruñesa. En plan Tétrix. “Incrible, metemos tamén o resto do material: a lancha dos adestradores, os paus, as velas, as bicicletas… todo o que caiba”, engade. Desde o momento de cargar o material ata que chega ao seu destino, poden pasar ata dous meses. E unha vez alí, outra dura e ardua tarefa, a de desmontar outra vez todo. E acabada a competición, volta a empezar para devolver os barcos á súa procedencia inicial.

Por iso ten miles de anécdotas. Viaxes sen fin por estrada con horas e máis horas detrás do volante. As suores para cargar os barcos no colector. E outras que lle deixaron máis perplexa. No avión de regreso desde Buenos Aires, onde disputou o Mundial de 470 xunto á súa compañeira Nora Brugman, coincidiu co tenista David Ferrer e outros xogadores que tamén competiran durante esas datas na capital arxentina. “Deunos moita envexa. Eles ían cunha maleta e a raqueta. Nós tivemos que meter as velas, que as hai que facturar nunha caixa especial, tamén levabamos unha orza, que hai que embalar… Rimos moito polo enorme contraste entre uns e outros”, lembra entre risas la campioa olímpica de match race en Londres 2012.

Un agasallo da UCAM

Pero esta complexidade das viaxes tamén implica algún que outro inconveniente. Entre o Mundial de Buenos Aires (finais de febreiro) ee l Europeo de Palma de Mallorca (do 5 ao 12 de abril), as dúas probas selectivas que marcou a Federación Española para elixir á súa tripulación de 470 feminina para os Xogos de Río 2016, mediaban menos de dous meses. E a Sofía Toro presentábaselle un problema. Só tiña un barco, co que acudiu a Arxentina e que non chegaría a tempo para a cita balear. A Universidade de Murcia, onde cursa un máster de xestión e dirección de entidades deportivas, saíu ao rescate e comproulle outra embarcación coa que competir e loitar polo seu soño olímpico: “Conteilles a miña situación e decidiron axudarme. Agradézollo porque grazas a iso estamos en igualdade de condicións co resto e podemos competir en Palma “.

Esta semana está do trinque. “Houbo que preparalo un pouco, picar o pau, medilo, cambiar algunhas cousas… pero veu bastante ben, non houbo que traballar moito nel”, recoñece. Despois duns días en Barcelona , tanto ela como Nora Brugman xa están en Palma de Mallorca, onde a próxima semana participarán no Trofeo Princesa Sofía, paso previo ao Europeo. Do Mundial saíron con sensacións agridoces porque chegaron a encabezar flótaa pero non souberon afrontar as xornadas de vento e caeron á posición 25 final. A próxima será só a súa terceira competición xuntas e están dispostas a demostrar que non dixeron a súa última palabra.